سونوگرافی، یک روش تصویری تشخیصی بر مبنای امواج ماورای صوت است که برای
نمایان کردن عضلات و اعضای داخلی بدن، اندازه، ساختمان و پاتولوژیهای احتمالی آنها به
کار میرود.
سیستم های تصویر برداری فراصوتی همه منظوره با کاربرد عمومی یا همان
دستگاههای سونوگرافی در سطح بین الملل عناوین مختلفی دارد که بسته به نواحی مورد
نظر از بدن، میتوان به اسکنرهای فراصوتی شکمی (سونوگرافی شکم)، تجهیزات فراصوتی
آرتریوگرافی (سونوگرافی عروق خونی)، تجهیزات فراصوتی آرایه خطی، سیستمهای فراصوتی
داپلر، اسکنرهای فراصوتی زنان و زایمان (سونوگرافی جنینی)، اسکنرهای فراصوتی سینه
(سونوگرافی سینه)، اسکنرهای فراصوتی کلیوی (سونوگرافی کلیه)، اسکنرهای فراصوتی
اورولوژی (سونوگرافی مثانه) و… اشاره کرد.
این نوع سیستمها بدون استفاده از تشعشع،تصاویر دو بعدی از اکثر بافتهای نرم بدن فراهم میکنند و بیشتر در بخش تصویربرداری
مراکز درمانی، بیمارستان ها، کلینیک ها، مطب ها و موسسات پزشکی جهت تکمیل
سیستمهای دیگر تصویربرداری موجود اعم از سی تی اسکن، ام آر آی، رادیوگرافی و… به
منظور معاینه های زنان و زایمان و نواحی مربوطه مورد استفاده قرار میگیرند.
وجود چنین مزایایی باعث شده فناوری سونوگرافی از آنالوگ به دیجیتال به سرعت انجام شود. به طوری
که تصاویر سه بعدی از اندامهای داخلی بدن یکی از ویژگیهای این روش در کنار دیگر
قابلیتهای آن نظیر اندازه گیری اندازه گیری طول، سطح و حجم اندامها مورد توجه قرار
گیرد.
از طرفی ظهور تکنیک داپلر و به کارگیری روشهای کد بندی رنگ در مشاهده
سرعت خون عروق بر روی تصاویر سیاه و سفید و زنده اندامها سبب افزایش اطلاعات
تشخیصی گردیده است.
چنین مزیت هایی به قدر کافی پرجاذبه هستند تا همکاران
رادیولوژیست بیشترین وقت و همت خود را مصروف مشاهده تصاویر سونوگرافی و ارائه
گزارشات تشخیصی آن نمایند و تفسیر رادیوگرافی آنالوگ و دیجیتال در مرتبه دوم عالقه
مندی آنان قرار گیرد.

فیزیک اولتراسوند و سونوگرافی
گردآوری وتألیف:
سمانه حاجی محمدباقر
کارشناس ارشد مهندسی پزشک